این کشور بواسطه موقعیت خاص جغرافیایی که دارد در جنک دوم شکل دالان یا معبری را بین قوای متفقین پیدا کرد و در واقع بصورت یک کشور بین المللی و جهانی(کاسموپولینتنان)در آمد. مرزها برداشته شد، و پای هر قوم و نژاد و ملتی از ملل جهان در این کشور باز شده، بعضی از ایشان آزادانه بفعالیت سیاسی و نشر افکار خود پرداختند.

پس از جنگ نیز میدان نبردهای سری و علنی و سیاسی و حنگهای سرد قدرتهای بزرگ و مرکز تحریکات پشت پرده اجنبیان و جولانگاه تبلیغات ایادی خارجی و داخلی گردید، و در این کشمکش کمتر کسی است از هر طبقه، از کاسب بازاری و دهقان و دهاتی گرفته تا برسد بطبقات عالیه کشوری و نظامی ، که بشکلی از اشکال پایش بمیان این کشمکشها کشیده نشده و بطریقی وارد جنجال های سیاسی بیست سال گذشته نشده باشد، یا لااقل تماسی با این انقلابات و تحولات پیدا نکرده باشد.. افزایش تعداد اشخاص باسواد در پایتخت و شهرهای بزرگ نیز به افزایش تیراژ و تعداد انتشار جراید خبری و سیاسی و نشر مقالات و رسالات و احیانا کتب سیاسی کمک کرده، قدر مسلم این است که عده کثیری که هیچ قابل مقایسه با تعداد قبل از سال ۱۳۲۰ نیست بخواندن روزنامه ها راغب گشته، و این کار جزء عادات روزانه ایشان قرار گرفته. نمیتوان انکار کرد که بجهات فوق یک نوع بیداری سیاسی در افکار عمومی بطهور رسیده، و حوادث جنگ دوم و ده سال پس از جنگ دوم اگر زیانهای مادی و معنوی بسیار در برداشته ولی فایده بزرگ را نیز منضمن بوده و آن مسئله آشنایی افکار سیاسی است که از ضروریات اولیه زندگی هر بشر متمدن امروزی میباشد. اما با کمال تاسف، افکار سیاسی در ایران غالبا از مجاری دیقصد و منابع صاجب اغراض خاص سیاسی بدماغ(ذهن) مردم وارد گشته، نه از طریق آموزشگاه و تعلیم صحیح و منطم و کنفرانسهای آموزنده و بیدار کننده که راههای شایسته آن است.