اخطار ۩۞۩ ZERO BOOK ۩۞۩ !
توجه : همانطور كه مي دانيد ايران عضو و امضاء كننده كپي رايت بين المللي نيست و بنابراين كليه كتابهاي چاپ شده در محدوده جغرافيايي ايران نيز فاقد حق مؤلفين در سطح بين المللي خواهد بود. لذا اين سايت و مدير آن هيچ گونه مسئوليتي درقبال كتابها و لينكهاي معرفي شده ندارد.چرا که كتابهاي معرفي شده در اين سايت ، توسط كاربران مختلف تهيه و بارگذاري شده است. و برشما است كه در هنگام دانلود از خارج كشور به قوانين كشور محل اقامت خود توجه داشته باشيد.
Disclaimer:As Iran is not a signatory of international copyright law , None of the books printed inside it is protected by this law. Nevertheless, all the books shown above are not hosted or transmitted by this server. The links are provided solely by this site’s users. The administrator of this site cannot be held responsible for what its users post, or any other actions of its users. You may not use this site to distribute or download any material when you do not have the legal rights to do so. It is your own responsibility to adhere to these terms.
به کوشش: سعید کاویانی نسب این شاعر پاک ضمیر، یغمای نیشابوری (1366 - 1302ش) به بیابانک یزد می رسد. وی تا اواسط عمر، از نعمت خواندن و نوشتن محروم بود و در کنار کار روزانه به فراگیری خواندن و نوشتن پرداخت. سپس به مدد استعدادهای ذاتی خویش به سرودن روی آورد و برای اصلاح شعر خویش از معاریف شهر کمک می گرفت. با این حال دانش ادبی و فنی را به صورت رسمی نیاموخت. شغل وی خشتمالی و کارگری بوده و افتخار به این حرفه در اشعار او نمود چشمگیری دارد. در قید زندگی اجتماعی نبودن و دل زدگی او از مردم، سبب گریز از غوغای شهر و روی آوردن به دشت و بیابان شد که زیباترین ابیات وی را همین تصاویر تشکیل می دهد. اولین دفتر شعر یغما به نام «اشک عاشورا» و پس از آن «رباعیات» وی در سال 1349 به چاپ رسید. «گلچینی از غزلیات حیدر یغما» شامل 150 غزل و «سیری در غزلیات»، گلچین دیگری از ابیات اوست که در زمان حیاتش به چاپ رسید. توصیف بیابان، فقر و غنا، عشق و یار، مناعت، غرور و انسانیت از مضامین اشعار اوست. این شاعر دردچشیده در پایان عمر به بازبینی اشعار خود دست زده بود. هنوز ابیات چاپ نشده بسیاری از او وجود دارد. سعید کاویانی نیز در این کتاب مجموعه ای از سروده های یغما را از روی دستنوشته های وی به طبع رسانده که شامل 350 غزل، 6 قصیده و 9 مثنوی، 4 ترکیب بند و 28 سروده مذهبی، 5 شعر محلی و 12 رباعی است که طی 20 سال اخیر حیات شاعر سروده شده. مصحح در این اثر لغات و اصطلاحات محلی را نیز شرح داده. سرگذشتنامه این اثر به قلم پسر وی، ابوالفضل یغما نگاشته شده است. حق تکثیر: تهران، نشر شیوه، 1377
رباعیات خیام مجموعه‌ای از شعرهای حکیم عمر خیام در قالب رباعی می‌باشند که در قرن‌های پ‍نچم و ششم هجری به زبان فارسی سروده شده‌اند و عمدتا بیانگر دیدگاه فلسفی او می‌باشند. از آنجایی که هیچ دیوان تنظیم شده‌ای توسط خود خیام یا دیگران در زمان کوتاهی پس از مرگ وی بدست نیامده است، در مورد تعداد این رباعی‌ها و نیز حقیقی یا جعلی بودن بسیاری از آن‌ها اختلاف نظر وجود دارد. این مجموعه اشعار به چندین زبان از جمله لاتین، انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، ایتالیایی، دانمارکی، روسی، چینی، هندی، عربی، ارمنی و اردو ترجمه شده‌است؛ و اگرچه خیام دستاوردهای مهم و گوناگونی در زمینه‌های ریاضی و ستاره‌شناسی داشت و دارای لقب حجّهالحق بود، اما شهرت جهانی وی بیشتر به واسطه همین رباعیاتش می‌باشد. اسکات فیتزجرارد، نویسنده و شاعرِ انگلیسی، رباعیّاتِ خیّام را به‌زبانِ انگلیسی ترجمه کرده‌است که این ترجمه در شهرتِ جهانیِ خیّام تأثیری به‌سزا داشته‌است. مضمون رباعیات خیام را به طور کلی می‌توان به پنج بخش تقسیم کرد: ۱- رازهای جهان هستی ۲- ناگزیری‌های زندگانی (سرنوشت، بی‌وفایی دنیا، مرگ و خاک و گِل ما) ۳- پرسش‌ها ۴- چگونگی زندگانی اجتماعی ۵- دَم‌های خوش زندگانی.
در صفحه اول این کتاب آمده: از خوانندگان ارجمند تقاضا میشود در این کتاب مخصوصاً فرق بین «د» و «و» را بدهید باین معنی بسیاردیدم واو را با دال میخوانند ولی چون لغت ول محلیست وسابقه در ادبیات فارسی نداشته این است که بین «د» و «و» را اشتباه میکنند و لطف ترانه را از بین میبرند و قلب معنی میکنند مثلا در این شعر که باید بخوانند ول من و ول من و ول من بکرمان میبرند آب و گل من ول بر وزن دل یعنی محبوب - معشوق یا دلدار دلبر مثلا ولم تا تو نیائی مو نخندم دگر عهد وفا با کس نبندم ولم گل از تو گل چیدن از من همچنین در اکثر صفحات این کتاب باین لغت بر میخورید:
در صفحات بختیاری و کوه گیلوئیه ول با ضم «و» هم میخوانند ول بر وزن گل .......... کوهی کرمانی
تحقیق در احوال و آثار و افکار و اشعار ایرج میرزا و خاندان و نیاگان او
به اهتمام: دکتر محمد جعفر محجوب
ناشر: انتشارات اندیشه
تاریخ نشر: سال ۱۳۵۶ – چاپ چهارم
تعداد صفحات: ۳۸۰ صفحه
حجم: ۲۲.۲ مگابایت
درباره دیوان ایرج میرزا :
متن کامل کلیات دیوان ایرج میرزا (معروف به جلال الممالک). ایرج میرزا دارای طبعی سرشار و قریحه ای اعجاب آور در سرودن اشعار و انتقادی اجتماعی است. با توجه به ویژگیهای دوران زندگی او و دیدگاه روشنگرانه اش نسبت به مناسبات اجتماعی و سیاسی و خرافات مذهبی، می توان نظرات اصلاح گرانه او را در این زمینه ها در اشعارش یافت هرچند زبان شعر و فرم سخن سرائی و استفاده او از کلمات و اصطلاحات رکیک او همواره مخالفان وموافقانی داشته است.
درباره ایرج میرزا :
ایرج میرزا (۱۲۵۱ خورشیدی تبریز – ۲۲ اسفند ۱۳۰۴ خورشیدی تهران) ملقب به «جلال‌الممالک» و «فخرالشعرا»، از جمله شاعران برجسته ایرانی در عصر مشروطیت (اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی) و از پیشگامان تجدد در ادبیات فارسی بود. ایرج میرزا در قالب‌های گوناگون شعر سروده و ارزشمندترین اشعارش مضامین انتقادی، اجتماعی، احساسی و تربیتی دارند. شعر ایرج ساده و روان و گاهی دربرگیرندهٔ واژگان و گفتارهای عامیانه است و اشعار او از جمله اشعار اثرگذار بر شعر دوره مشروطیت بود.
او فرزند صدرالشعرا غلامحسین‌میرزا، نوهٔ ایرج پسر فتحعلی‌شاه و نتیجهٔ فتحعلی شاه قاجار بود. تحصیلاتش در مدرسه دارالفنون تبریز صورت گرفت و در همان مدرسه مقدمات عربی و فرانسه را آموخت. وقتی امیرنظام گروسی مدرسه مظفری را در تبریز تاسیس کرد، ایرج میرزا سمت معاونت آن مدرسه را یافت و در این سمت مدیریت ماهنامه ورقه (نخستین نشریه دانشجویی تبریز) را برعهده گرفت. در نوزده‌سالگی لقب «ایرج بن صدرالشعرا» یافت. لیکن بزودی از شاعری دربار کناره گرفت و به مشاغل دولتی مختلفی از جمله کار در وزارت فرهنگ (معارف آن‌زمان) پرداخت. سپس به استخدام اداره گمرک درآمد و پس از مشروطیت هم در مشاغل مختلف دولتی از جمله وزارت کشور در سمت فرماندار آباده و معاونت استانداری اصفهان خدمت کرد. ایرج میرزا در پی یک سکته قلبی در منزلی در تهران درگذشت. ایرج میرزا به زبان‌های ترکی، فارسی، عربی و فرانسه تسلط داشت و روسی نیز می‌دانست و خط نستعلیق را خوب می‌نوشت. آرام‌گاه ایرج میرزا در گورستان ظهیرالدوله تهران قرار دارد.
ویژگی های شعر طبیب اصفهانی ( قرن دوازدهم ) را می توان چنین بر شمرد: -انس و الفت زیاد با غم، آهنگین و روان بودن، روح دینی داشتن ،بیان حال شاعر،شرح وقایع،استفاده از ضرب المثل های رایج در میان مردم، -پند آموز بودن، استفاده فراوان از صنعت تلمیح، موجز بیانی، دارای کلمات سالم (دور از کنایه و استعاره) طبیب اصفهانی شاعر دو زبانه بوده و شعر را به فارسی و عربی می سروده است. محققان، اشعار عربی او را نیز بهای بلند داده بسیار فصیح و در حد اعجاز دانسته اند.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
